باتوجه به این واقعیت که همشهری همواره سعی داشته است در قبال خدمت فرهنگی به شهروندان، کمترین بار هزینه را بر آنان تحمیل کند، اینک این پرسش پیش می‌آید که چه شرایطی باعث افزایش بهای تکفروشی این روزنامه مردمی و پرتیراژ شده است!
طی 3 سال اخیر که موضوع بحران مالی و اقتصادی در جهان شکل ملمـوس‌تری یافته، نحوه اداره و تامین هزینه‌های روزافزون چاپ و نشر مطبوعات نیز شکل بغرنج‌تری پیدا کرده است.
با وجود این، روزنامه همشهری در طول این سنوات دشوار، حاضر نشده بود بار افزایش هزینه‌ها را به مخاطبان خود تحمیل کند بنابراین راهکارهایی مانند صرفه‌جویی در هزینه تمام شده، ایجاد درآمدهای جایگزین از راه فعالیت‌های مطبوعاتی و نیز توسعه بازار جذب آگهی را دنبال می‌کرد. با این حال فشار اقتصادی چاره‌ای باقی نگذاشت جز اینکه قسمتی از بار تامین هزینه انتشار روزنامه، لاجرم به خوانندگان عزیز تحمیل شود.
ابتدا خوب است روشن شود هزینه‌های انتشار روزنامه همشهری شامل چه مواردی می‌شود و تامین این هزینه‌ها چگونه صورت می‌گیرد. عمده هزینه‌های مطبوعات غیردولتی نظیر همشهری، از راه درآمد چاپ آگهی و تکفروشی تامین می‌شود.
درآمد حاصل از تکفروشی در شرایط فعلی، اندک و ناچیز است و در مجموع کمتر از
یک پنجم هزینه‌های روزنامه را تامین می‌کند. در مورد آگهی‌ها نیز مشکل بزرگ پیش روی نشریات غیردولتی این است که آگهی‌های سازمان‌ها و شرکت‌های دولتی کمتر به آنان داده می‌شود. این در حالی است که یارانه حمایتی دولت نیز کمتر شامل حال نشریات غیردولتی می‌شود یا رقم تخصیص یافته بسیار اندک و ناچیز است.
از آنجا که بالندگی و کیفیت محتوای هر نشریه‌ای، تا اندازه زیادی بستگی به استقلال حرفه‌ای و اقتصادی آن دارد، روزنامه همشهری مجبور به اتکا به درآمد تکفروشی به‌منظور جبران قسمتی از هزینه‌های سنگین تولید، چاپ و توزیع روزنامه است.
با این حال تاکید داریم که رویکرد این روزنامه کماکان رویکردی فرهنگی و توسعه‌بخش است و تلاش داریم بدون توسل به بودجه‌های دولتی، عمومی یا حزبی، ضمن حفظ مشی مردم‌مدار و مستقل خود، در جهت ارتقای دانش عمومی، نشر آگاهی‌ها و توسعه حقوق شهروندی، معیارهای حرفه‌ای مربوط به تولید محتوا را همراه با چاپ مطلوب و توزیع کارآمد، همچنان حفظ کنیم.
